Almanak

Omschrijving

Leen Huet begint stilaan een bekende schrijfster te worden. Met de publicatie van haar nieuwe boek is zij zeker niet aan haar proefstuk toe. Zij is de auteur van het “Belgisch Museumboek”, van “Oude Meesteressen” (dat ze samen met Jan Grieten schreef), van “Oud Papier”, “De Kunstkamer”, “Mijn België” en van “Turnhout, onverwachte schrijvers over een kleine stad”, om er maar enkele te noemen. Leen Huet is zeker geen onbekende voor Merksplas. Zij bracht haar jeugdjaren door in de ouderlijke woning op de Diepte, aan de boorden van de Mark, op de grens van Wortel en Merksplas, geprangd tussen de domeinen van Wortel- en Merksplas-Kolonie. Deze unieke plaats is blijkbaar ook de inspiratiebron voor Leen. Het nieuwe boek “Almanak” is geen wetenschappelijke studie, maar eerder een roman. Het speelt zich af op een fictieve plaats, in een cafeetje aan de grensstreek tussen Nederland en België (voor de kenners: tussen Wortel en Merksplas). Daar vertellen deze personen elkaar verhalen. Ze praten en luisteren, dansen en drinken tijdens de gouden jaren zestig. In zeven hoofdstukken met zeven verhalen jongleren ze met vreemde, glanzende anekdotes, en de schrijfster jongleert met hen. Wat schuilt er achter hun woorden? Hoe subtiel zijn ze verbonden met elkaar en met het omringende landschap? Popsongs en oeroude kinderliedjes, archeologische vondsten en het verlangen om te vliegen, schelmenstreken, utopieën, exotische souvenirs en zelfs heldendaden blijken een eigen rol te spelen in deze blijkbaar vertrouwde omgeving. Met dit nieuwe boek stapt Leen in de wereld van de fictie. In haar vroegere werken was het wetenschappelijke verhaal heel belangrijk. De vermelde feiten moesten historisch juist zijn, maar Leen hield er wel van om dit verhaal op een creatieve en taalvaardige wijze te vertellen. In haar nieuwe boek is het verhaal op zich belangrijk, maar we kunnen ons toch niet van de indruk ontdoen dat het geheel zich afspeelt in het bekende decor van de Diepte en Wortel-Kolonie. Op de cover prijkt trouwens een nostalgische foto van Bootjesven op Wortel-Kolonie. Voor Leen Huet is dit boek blijkbaar een scharnierpunt. Ze houdt er zelf een heel goed gevoel aan over. Voor haar is dit ook een logische evolutie: via de taal van een geschiedkundig onderzoek, de geromantiseerde historie en de historisch onderbouwde roman naar de pure poëzie. Leen mocht ook al rekenen op een mooie promotie. Op maandag 14 november was zij de centrale gast in de rubriek “Bladwijzer” van RTV. Er was ook al een interview op radio 1 en in Knack kreeg ze ook al de nodige aandacht, o.m. met volgende mooie synthese: “Kunsthistorica Leen Huet schreef een impressionistisch roman-portret van 'haar' Kempen: een mozaïek van fijn geslepen glas.”