Ik laat je nooit in de steek

Omschrijving

Ik laat je nooit in de steek Hoe mijn vader alzheimer kreeg en veranderde van patiënt in prooi Bij Phil Kooke, de alleenstaande vader van Philip Kooke, wordt op z'n 64ste alzheimer vastgesteld. Gelukkig heeft Phil vrienden en familieleden die zich over hem ontfermen. Hij belooft zijn zoon nooit in de steek te laten. En Philip zijn vader niet. Phil lijkt een alzheimerpatiënt als vele anderen. Dan gaat het mis. Phils karakter en zijn gedrag veranderen ingrijpend. Hij raakt panisch van angst bij de gedachte eenzaam en onverzorgd achter te blijven. In deze kwetsbare gemoedstoestand krijgt hij steun van een ex-vriendin. Phil wordt volledig afhankelijk van haar. Geleidelijk isoleert ze hem van zijn familie en beste vrienden. De patiënt is prooi geworden. Als hun geheimgehouden huwelijk aan het licht komt, blijkt de patiënt niet alleen beroofd van zijn waardigheid, maar ook van zijn kapitaal. Actueel, persoonlijk boek over een steeds vaker voorkomend fenomeen: misbruik van een Alzheimerpatiënt Ik laat je nooit in de steek is het persoonlijke verhaal van een zoon die buiten zijn wil om steeds verder van zijn vader verwijderd raakt. Philip Kooke schrijft over het proces van ongeloof, twijfel, verdriet, woede en machteloosheid, en over hun onaantastbare vertrouwensrelatie die veranderde toen zijn gezonde vader een alzheimerpatiënt werd, losgerukt uit zijn omgeving. Een blunderende notaris, een accountant met carte blanche en een weifelende huisarts maakten de situatie mede mogelijk Philip Kooke (1968) is journalist en commentator bij NOS Studio Sport. In 2004 verscheen zijn boek Grote jongens zijn! De woelige weg naar een olympische hockeymedaille Mijn vader pakt een briefje uit zijn borstzak. 'Magda heeft een brief geschreven, met de beste bedoelingen. Lees maar, ze bedoelt het echt goed.' Als ik het gelezen heb, kijk ik naar hem, maar hij ontwijkt mijn blik. 'Pa, dit is uit jouw naam geschreven! Door Magda!' Hij kijkt me niet-begrijpend aan. Wanhopig ga ik wijdbeens voor hem zitten, zodat ik goed tot hem doordring. 'Pa, er staat: ik houd van haar, dus Magda heeft namens jóú geschreven dat jíj van Magda houdt. Jij hebt dat nog nooit uit jezelf gezegd over haar. Dat is toch gek!' Hij trekt een beetje met zijn gezicht, dat rood wordt. Hij begrijpt nog steeds niet wat ik bedoel, gebaart hij. Dan kijkt hij uit het raam, haalt zijn schouders op en zegt: 'Nou ja, ze probeert het nu toch! Wat erin staat, klopt wel.'