Het verloren legioen

Omschrijving

Even was het stil. De vechters sloegen elkaar gade, hun lijven stijf van de spanning. Romulus trilde van opwinding over de sprankeling die zijn woorden in de ogen van de Galliër hadden opgeroepen. Maar alles moest nu wachten tot na de strijd. Als ze die al overleefden. Hij draaide zich om. Figulus en Gallus stonden een eindje bij hen vandaan te doen alsof ze een andere kant op keken. 'Blijf dicht bij elkaar. Kijk achter je!' brulde Brennus en hij kiemde zijn zwaard in zijn enorme vuist. 'Loop door! Hou ze op een afstand!' schreeuwde hij tegen de retiarii. De vissers schuifelden naar voren met hun verzwaarde netten laag bij de grond, klaar om te werpen. Daarop waaierden de Dacicus-vechters uit en kwamen naar voren. Romulus stond rechts van Brennus, drie passen van hem vandaan, met geheven schild en zijn dolk in de hand. De impasse met de bewakers had hem op een idee gebracht. 'Zodra de retiarii aan het vechten zijn, vallen we door het midden aan,' zei Brennus zachtjes, zodat alleen de mannen vlakbij hem het horen konden. 'Lap de normale gevechtsregels aan je laars. Dood snel en ga verder.' 'Mee eens, Brennus,' zei een Thraciër. De anderen mompelden instemmend. Brennus keek hen om beurten aan en knikte grimmig. Kort daarop bereikten de Magnus-retiarii de eerste Dacicus-gladiatoren. Het gevecht begon. Netten tolden en wervelden door de lucht, mannen doken vloekend weg en gleden uit op het hete zand. Romulus zag hoe een drietand een vijandelijke keel doorboorde en het vlees uiteenreet in een rode wolk van bloed. Vechters cirkelden om elkaar heen, zigzaggend en stotend in dodelijke, biologerende dansen. Het merendeel van de vijanden was niet voorbereid op de plotselinge aanval. Schijnbaar ongeleid wisten de geïntimideerde Dacicus-gladiatoren niet meer wat hun te doen stond. De tijd was rijp. Oorspr.titel: The Forgotten Legion