Geluk kun je alleen schilderen

Omschrijving

Frits Bernard Hotz (1922-2000) was zeer talentvol: hij kon goed tekenen, was zeer muzikaal en hij had schrijftalent. De Tweede Wereldoorlog maakte een einde aan zijn eerste ambitie, ontwerper worden. Na de oorlog trad hij op met bekende jazzorkesten maar daarmee stopte hij na een groot drama in zijn vriendenkring. Zijn schrijfambitie bleef, maar de drempel om te publiceren was onneembaar. In zijn privéleven zat het Hotz vaak tegen, en zijn gezondheid was broos. Maar geluk was er ook. Het moment waarop Hotz hoorde dat zijn verhaal 'De tramrace' in Maatstaf geplaatst zou worden, noemde hij 'een van de beste in mijn leven'. Twintig jaar lang besteedde hij al zijn energie aan het schrijven, tot zijn slechte ogen hem in 1996 dwongen te stoppen. Een jaar later ontving hij, tot zijn verrassing én ontsteltenis, de P.C. Hooft-prijs. Hotz' kleine oeuvre is het waard gelezen te blijven worden. Deze biografie wil dat werk een duwtje geven richting eeuwigheid.