Anton Heijboer 1952-1959

Omschrijving

'Toen ik jou voor het eerst zag, kwam je voorbij fietsen met een bakfiets, waarin je spullen vervoerde. Ik stond voor het raam van mijn ouderlijk huis naar buiten te kijken in de Wilhelminastraat. Soms reed je wel drie keer per dag met je bakfiets langs. Ik vond je koddig en stoer met je houtje-touwtjejas aan en je mutsje op. Je was toen al een apart type. Ik was vijftien jaar en had wat je noemt een voorspellende blik. Ik herinner mij dat ik mijn moeder vertelde, nadat je weer langs was gekomen, dat wij zouden trouwen en een kind zouden krijgen.' Toen Anton Heijboer bekend werd - eerst bij een kunstminnend publiek dankzij een grote expositie in het Stedelijk Museum in Amsterdam in 1968, en later bij miljoenen televisiekijkers - had hij het grootste en misschien wel beste gedeelte van zijn leven achter de rug. Over die periode in zijn leven, grofweg van 1949 tot 1961, is niet zo veel bekend, terwijl deze zogeheten 'Haarlemse jaren' de wordingsgeschiedenis van Heijboer sterk hebben beïnvloed. Heijboers tweede vrouw, Erna Kramer, heeft haar belevenissen in deze bruisende en goeddeels vergeten periode in de cultuurgeschiedenis van Haarlem opgeschreven in de vorm van een brief aan haar gewezen echtgenoot. Haar verhaal brengt het boeiende kunstenaarsleven in Haarlem in die jaren weer tot leven: ontmoetingen met kleurrijke mensen als Harry Mulisch, Godfried Bo-mans en Louis Ferron, de bezoeken aan de beruchte sociëteit Teisterbant en de vele vrouwen die om Heijboer heen hingen.