Friedrich Schiller, of De uitvinding van het Duitse idealisme

Omschrijving

Na Schillers dood, op 9 mei 1805, werd zijn lijk geopend. Men vond de longen 'branderig, brijachtig en door en door verrot' ' het hart 'zonder spiermassa' de galblaas en de milt onnatuurlijk vergroot, de nieren 'in vergevorderde staat van ontbinding en totaal vergroeid' * Dokter Huschke, de lijfarts van de hertog van Weimar, schreefbij de uitslag van de obductie kernachtig: 'Onder deze omstandigheden moet je je erover  verbazen dat de arme man zo lang heeft kunnen leven.'Had Schiller zelf niet gezegd dat het de geest is die zijn eigen lichaam opbouwt? Hem was dat kennelijk gelukt. ( .. ) Uit de uitslag van de obductie kunje de eerste definitie van Schillers idealisme opmaken. Idealisme is: met de kracht van de geestdrift langer leven dan het lichaam toelaat. Het is de triomf van een verlichte, van een heldere wil. Dit boek herstelt de verbroken verbinding met een genie. Rüdiger Safranski beschrijft Schillers leven vanaf het beklemmende begin op de Karlsschule tot aan de laatste jaren in Weimar, als hij met een ongebroken wilskracht zijn late werk uit het broze lijf perst. Hij vertelt hoe Schiller (samen met Goethe) meer dan tien jaar lang, tussen 179o en 1805, de ster kon worden waar het Duitse geestelijke leven zich naar richtte. Wat Schiller in gang zette - zelfs Goethe liet zich meeslepen - heeft men later het'Duitse idealisme'genoemd, en Beethoven heeft het op muziek gezet: 'Vreugde, mooie goddelijke vonken...'Allemaal zijn ze van de partij: Novalis, Hölderlin, Schelling, de gebroeders Schlegel, Fichte, de jonge Hegel, Tieck, Brentano. Met dit boek over het leven, het werk en het tijdperk van een grote geest kan de renaissance van Schiller beginnen.